Rozdział 2.

 Minęły hmm dwa dni ? A ja nadal miałam przeczucie ,że poruszyłam się może o dwa kilometry - nie więcej - Tym tempem było to bardzo możliwe .

Wzięłam długi kij , który służył mi za laskę . Przed wykonaniem jakiego kolwiek ruchu dokładnie badałam podłoże , dopiero potem wykonywałam krok .Czyli jakieś 0,5 m/min .

Podczas takiego bezsensownego błądzenia , zastanawiałam się nad słowami staruszek .

“jak on mógł ci to zrobić ? “.Najwyraźniej moje kalectwo powinnam KOMUŚ zawdzięczać .

Przez moment wydawało mi się ,że ktoś za mną stoi . Wmawiałam sobie ,że popadam w paranoje i powinnam się uspokoić …

W tym momencie ktoś o lodowatych dłoniach ,złapał mnie za nadgarstek . Był silny , więc mogłam wykluczyć jedną z tych staruszek .

-Hej , jestem Ni.. - nie dokończył szybko przejęłam inicjatywę . Teraz to ja trzymałam go za nadgarstek.

-Czek… - powiedział. Szybko wykręciłam mu rękę i zastosowałam jeden z tych obezwładniających ruchów , który umożliwiał wyłącznie oddychanie . Szybko wyjęłam sztylet ,(który miałam odkąd się “obudziłam “ umocowany przy pasie) i przystawiłam mu do gardła.

-Teraz , nie kiwniesz nawet palcem . Inaczej poderżnę ci gardło i rzucę na pożarcie piekielnym psom ( skąd ja znam takie teksty ? ) .- wyszeptałam mu do ucha.

Usłyszawszy szelest wskoczyłam jeńcowi na plecy nie odrywając ostrza od gardła chłopaka.

-Nicooooo ! Chłopie , gdzie ty jesteś ?! Znalazłeś ją ?!

Dwie osoby znalazły się jakieś 5 metrów od nas .

-O bogowie …. Jason , on chyba ją znalazł …

-Cisza ! Jeden krok , a on zginie rozumiecie ! - czułam przerażenie . Najprawdopodobniej trzech chłopaków , przeciwko jednej niewidomej dziewczynie (chyba trochę marne szanse ) .-Ja tu zadaję pytania , wy odpowiadacie !

-Posłuchaj ,my … -odezwał się trzeci. Po tym jak drugi do niego się zwracał wywnioskowałam ,że ma na imię Jason .

-Powiedziałam cisza ! - nastąpiła chwila milczenia .

-No więc .. Nico , Jason i ?

-Percy - na to imię przypomniał mi się ocean . Poczułam morską bryzę i usłyszałam , szum fal to było …. chwila , on mnie w ten sposób rozprasza.

-No więc … kogo tu szukacie .Hmm , może ty Jasonie ?

- Najwyraźniej ciebie .

-Wyjaśnij … eee Percy?

-No więc , dostaliśmy pilne wezwanie od eeem najbardziej “piorunującego “ boga.Który powiedział , cytuję “ Znajdźcie , zagubioną w ciemności i przy prowadźcie do obozu . Ona was poprowadzi “ , jesteś zgubiona ?

-Ha ! więc to wy jesteście ci “ONI” …

-My chcemy ci pomóc cokolwiek oznacza to “ zagubiona w ciemności “ . On mówi ,że to ty nas poprowadzisz .

-Ku czemu ?

-Jedności - powiedzieli jednocześnie .

-Więc teraz , tak po prostu , mam puścić waszego przyjaciela wolno i pójść razem z wami do jakiegoś tam obozu i poprowadzić was ku jedności ?

-Chyba tak - od powiedział niepewnie Jason

-Myślicie ,że jestem idiotką ?

-Nie, nie ! My tylko chcemy ci pomóc , tutaj nie jesteś bezpieczna .Roi się tu od potworów a w obozie jest bezpiecznie . Wiem teraz może zabrzmieć to dziwnie ale te wszystkie mity ,które poznawałaś w szkole i bogowie oni istnieją naprawdę a ty … - zaczął się tłumaczyć . On chyba Naprawdę uwarża mnie za idiotkę …

-No przecież wiem

-Naprawdę ? acha … To znacząco ułatwia nam sprawę , no więc w obozie jest pełno dzieci takich jak my ,no wiesz _półkrwi_ uczymy się tam bronić przed potworami i radzić sobie w normalnym ludzkim życiu .- po tych słowach zorientowałam się ,że lekko zluzowałam ucisk . Zaczęłam im ufać . Przecież i tak nie miałam wyjścia ,sama w takim stanie na pewno umarłabym przy pierwszym spotkaniu z jakimkolwiek potworem .

-Więc jak Amaro zaufasz nam ? - Percy powiedział to z takim spokojem i czułością … wszystkie moje obawy nagle znikły .

-Nie mam wyboru - uśmiechnęłam się i zeskoczyłam z pleców chłopaka .

Usłyszałam jego ciężki oddech .

-Percy … następnym razem … to ty idziesz przodem - powiedział to tak jakby właśnie wrócił z jakiegoś maratonu .

-Haha ! Jasne , gdybym to ja szedł pierwszy na pewno nie dałbym się tak szybko pokonać jak ty i to dziewczynie ,oczywiście bez urazy Amaro -odparł Percy , czy czułam się bez urazy ? NIE.

-Acha , no dobra . Zobaczymy co powie na to Anabeth , hm ?

-Ej , nawet nie myśl o tym ,żeby jej o tym ws….

-Ekhem chłopaki , ja tu jestem ! - upomniałam się .

-Nie zwracaj na nich uwagi , zawsze się tak zachowują . - zwrócił się do mnie Jason.

-No dobra idziemy do samochodu . Ja prowadzę ! - krzyknął Percy